اومـــای(UMAY)

توركون دیلی تك سوگلی ، ایستكلی دیل اولماز

ئوزگه دیله قـاتسان ، بو اصیل دیل ، اصیل اولماز

ئـوز شعرینی فارســـا - عربه قاتمــاسا شـــاعیر

شعــری اوخویــــانلار ، ائشیــدنلر كسیــل اولماز

(همانند زبان تركی ، زبانی دوست داشتنی و عزیز وجود ندارد ! البته اگر این زبان را به زبان بیگانه بیامیزی ... دیگر این زبان اصیل ، اصیل نخواهد بود ! اگر شاعر شعر خود را به زبان فارسی و عربی مخلوط نكند ، كسانیكه شعر را می خوانند و یا می شنوند كسل نخواهند شد !)

فارس شـــاعری چوخ سؤزلرینی بیـزدن آپارمیش

"صابر" كیمی بیر سفره لی شاعر ، پخیل اولماز

توركــــون مثلی ، فولكلــــوری دونیـــادا تـــك دیر

خان یور قانی ، كند ایچره مثل دیر ، میتیل اولماز

(شاعران پارسی زبان ، بسیاری از مطالبشان را از ما گرفته اند ! شاعر بخشنده ای همانند صابر ، هیچگاه بخیل نمی شود ! ضرب المثل ها و ادبیّات عامیانه تركی در دنیا تك است و همتایی ندارد ! در روستا ضرب المثل است كه لحاف ارباب ، لحاف یا دوشكی مندرس نیست ! "هیچگاه از ارزش نمی افتد !")

آذر قـــــوشونی ، قیصــــر رومی اسیـــر ائتمیـش

كســـری سؤزودیــــر بیــر بئله تاریخ نـاغیل اولماز

پیشمیش كیمی شعرینده گرك داد دوزی اولسون

كند اهلی بیلر لر كی دو شـابسیز خشیل اولماز

(سپاه آذربایجان ، فرمانروای كشور روم "قیصر" را اسیر كردند ! و این سخن انوشیروان "كسری" است كه در تاریخ وجود دارد و قصّه و افسانه نیست ! شعر هم همانند غذای پخته باید دارای مزه و طعم دلچسب باشد ، و اهالی روستا می دانند كه بدون شیره ی انگور نمی شود كاچی درست كرد !)

سؤزلــرده جــواهر كیــمی دیــر ، اصــلی بدلــدن

تشخیــــص وئرن اولســـا بو قدر زیر ـ زیبیل اولماز

شـــاعر اولا بیلمـــزسن آنـــان دوغمـــاسا شـاعر

مس سن ، آبالام ، هر ساری كؤینك قیزیل اولماز

(حرف ها هم همانند جواهرند ! و اگر كسی باشد كه اصل و بدل را از هم تشخیص دهد ، اینقدر آت آشغال وجود نخواهد داشت ! اگر مادرت تو را شاعر به دنیا نیاورد ، تو شاعر نمیتوانی بشوی ! ای فرزندم ! تو مس هستی ! و هر جامه زردی ، طلا نمی شود !)

چوق قیسّا بؤی اؤلسان اولیسان جن كیمی شیطان 

چـــوق دا اوزون اولمـــا كه اوزونـــدا عقیــل اولماز

مندن ده نه ظالم چیخار ، اوغلوم ، نه قصاص چی

بیـــــر دفعه بونی قـــــان كی ایپكــدن قزیل اولماز

(خیلی قد كوتاه باشی ، همانند شیطان می شوی ! خیلی هم بلند قد نشو كه در بلند قدها عقل وجود ندارد ! از من هم نه ظالم و نه اهل قصاص در می آید ، و به یكبار این مطلب را بفهم كه از ابریشم نمیتوان طنابی ساخت كه در اصل از موی بز بافته می شود !) 

آزاد قـــوی اوغــول عشــقی طبیعتــده بؤلــونسون

داغ داشدا دوغولموش ده لی جیـران حمیل اولماز

انســــان اودی دوتســـون بو ذلیــل خلقیـن الیندن

آللاهــی ســـؤرسن ، بئلــه انســـان ذلیـــل اولماز

(ای پسر بگذار عشق در طبیعت آزاد ظاهر شود ! آهوی وحشی كه در كوهسار متولّد شده باشد را نمیتوان به بند كشید و مانند الاغی از او كار كشید ! انسان آن است كه دست این مردم محروم را بگیرد ! و اگر خدا را دوست داشته باشی ... چنین انسانی هیچگاه خوار و محروم نمیگردد !) 

چوق دا كی سرابـــون سویی وار یـاغ ـ بالی واردیر

بـــاش عرشه ده چـــاتدیرسا ، سراب اردبیل اولماز

ملّت غمی اؤلســــا ، بــو جـــوجوقلار چـوپه دؤنمــز

اربـــابلاریمیــــزدان دا قــــــارینــــلار طبیــــــل اولماز

(درست است كه شهر سراب دارای آب است و كره ی محلّی و عسل دارد ، اگر سراب تا عرش هم بالا برود ، باز اردبیل نخواهد شد ! اگر غمخواری برای مردم یافت شود ، این كودكان بسان چوب خشك ، باریك و لاغر نمی شوند ! و شكمهای اربابها هم همانند طبل بزرگ نمی شود !) 

دوز واختــــــا دولار تاختــــــا ـ طابـــــاق ادویــــه ایله

اونـــــدا كـــی ننـه م ســــانجیلانار زنجفیــــل اولماز

بو "شهریــار"ین طبعی كیمی چیممـــه لی چشمه

كوثــــــر اولا بیلســـه دئمیـــرم ، سلسبیــــل اولماز

(همیشه طاقچه و طبق ها پر از ادویه و داروست ! ولی وقتیكه مادرم دل درد می گیرد ، زنجفیل یافت نمی شود ! این شعر شهریار همانند یك چشمه ای است كه میتوان خود را به آن زد و در آن شنا كرد ! ولی اگر حتّی همانند آب كوثر هم بتواند باشد ، سلسبیل نمیتواند بشود !!!)